TAGALOG NA BINISAYA

Ani-ay sugilanon nga magpamatuod kung unsa ka ka-versatile sa pinulungang bisaya. Mao kini ang ginatawag nga Bislog (Bisayang-Tagalog) o Tagbis (Tagalog nga bisaya). Sigurado ko nga ang mga Bisdak ra ang makasabot ug makahagikhik niani.

Gikan kini sa panulat ni Rene Lizada. Part Two na ang akong nakutlo, apan sige lang kay makalingaw man gihapon.

(Part Two)

SUNOD na araw ay maaga akong nagising. Pumunta ako sa kalapit na park para mag dagan dagan. Pagkatapos ng aking takbo takbo ay napagod ako at grabe yung aking singot. Napa upo tuloy ako doon sa tabi ng dalan. Tiningnan ko yung aking relo at alas singko pa ng umaga. Sa katunayan ay ngit-ngit pa ang kalangitan. Nagutom ako at ako’y naghanap ng makainan, nguni’t dahil sayo pa kaayo, walang abre na tindahan. Ang ginawa ko na lamang ay umuwi at doon na lang ako mag pamahaw.

Ako ay naghain ng sanggag at bulad. Meron din akong kape, tinapay at nilung-ag na saging. Kumain ako. Pagkatapos ay naligo ako at nagsipilyo. Dahil wala akong magawa ay naglibang libang ako. Inayos ko yung mga sanina at sapatos. Tinapon ko yung basura at nilinisan ko yung aking kwarto. Tiningan ko yung aking relo at nabigla ako! Ang paspas naman ng oras. Alas ocho na pala! Laliman mo yan!!

Dadaanan ako ng aking kaibigan dahil pupunta kami sa dagat. Napabilis tuloy yung aking pag ilis dahil ang sabi ko na agi-an nya ako ng alas ocho kinse. Mabuti na lamang ay tapos na ako sa kain, sipilyo at sa libang libang ko kasi pagsapit ng alas ocho kinse ay nandyan na yung aking kaibigan. Nagsirbato siya at sabay syang sumigaw, “hoy bumaba ka na pare dahil kanina pa kaming naghulat dito.” Sumigaw ako ng napaka kusog, “pambihira ka naman pare, maghunos-dili ka naman. Masyado pang sayo para magsirbato at mag siyagit.”

Kinuha ko yung aking mga kagamitan para sa aming outing. Kinandado ko yung purtahan, tinali ang aso at nilipat yung iring. Binuksan ko yung gate at sumakay sa atbang ng kotse ng kaibigan ko. Halos mawalan ako ng hininga dahil hindi makahintay yung kaibigan ko. Muntik tuloy akong makuyapan pero mabuti na lang at naka libang libang ako kanina kaya medyo naka relax ako.

Sabi ng kaibigan ko, “hoy pare, kumusta ka na?” Sabi ko, "Ay, okay lang ako. Malipayon pa rin." Tinanong niya kung anong dagat ang gusto kong puntahan. Ang sabi ko naman ay maski saan basta wag lang yung dagat na magtabok kami dahil takot akong sumakay ng bangka. Tumawa siya, hahahaha. Tumingin ako sa kanya at inisip ko kung bakit sya tumawa. Wala namang kataw-anan sa sinabi ko. Pero hinayaan ko na lang.

Tapos nahilum kami at doon ko lang nahalat na may kasama pala kami. Nakaupo sya sa likod ng sakyanan. Lumingon ako at natulala ako. Siya! Siya! Mao to siya! Siya ang aking ig-agaw na igsoon! Hindi ako mapakaniwala. Ay gi-atay talaga! Nag ginuksanay na naman kami. Nabigla yung kaibigan ko dahil yung nga, ig agaw!

Nung dumating kami sa baybayon, nabigla kami dahil yung dagat pala ay malapit sa isang sapa. Napakaganda pala pag sumama ang dagat at sapa! Para bang sinamang babae at lalaki! (Wag kang bastos. Iba ang ibig kong sabihon!) Kumuha kami ng isang cottage. Maraming tao sa baybayon. May mga babae, lalaki, matanda, bata, magulang, anak. Meron din mataba, niwang, matangkad, sapyot, malalaking tiyan,maputla, gwapa, gwapo at upaw. May naglalaro sa tubig, may naglalaro ng pusoy, may naglalaro ng basketball, basta may naglalaro.

Meron din kumakanta, sumasayaw, at merong lumuluto. Lahat ng tao doon ay may ginagawa. Kumuha kami ng aming mga salumpwet at nilingkod mi. Tumingin kami sa dagat, sa laot. Para bang nawala kami sa aming mga huna-huna. Masarap din pala paminsan pumunta sa dagat at mag isip tungkol sa kinabuhi.

Masarap na unta ang aming huna huna ng bigla na lamang umulan. Grabe ang bundak ng ulan! Nag dinaganay ang mga tao. Ang iba ay nadapa at napandol. Kawawa sila dahil grabe talaga yung bundak ng ulan. Pati kami na nakaupo sa loob ng bahay ay nabasa rin sapagkat hindi lang malakas ang bundak pati ang hangin ay sobra ang kusog na malapit na kami mapalid. Mabuti na lang na nakagunit kami kasi kung hindi, talagang madala kami sa kakusog. 

Dahil malakas ang ulan ay inisip namin na mas mabuti kung muhawa na lang kami kay kusog lagi ang ulan! Ang sabi ko, "San tayo pupunta?" Ang sabi ng kaibigan ko pupunta raw siya sa eskwelahan ng kanyang anak dahil ihahatid niya ang baon ng anak niya.

Dumating kami sa paaralan at daghaaaaaaaaaaaaaaan kaayong bata. Hinanap namin yung silid-aralan. Nung nakita namin ay papasok na sana kami, ngunit ako ay gipunggan ng aking kaibigan dahil yung anak niya ay tinawag ng guro. Ang sabi:

Guro: Maria, bigyan mo kami ng halimbawa ng pangususap na may simuno at panaguri.

Maria: Opo. Ang pangungusap ko ay: Si Teresa ay naglung-ag. Teresa, simuno; naglung-ag, panaguri.

Nung narinig ito ng kaibigan ko ay muntik na siyang makuyapan. Pero ang anak ay anak kaya di na lang siya umimik. Kumatok kami sa purtahan at ang guro ni Maria ay lumingon sa amin. Binigay namin yung baon ni Maria at umalis na kami. Mabuti na lang na nawala na yung ulan, taligsik na lang. Sabi ng igsoon ko mubalik na lang kami sa dagat. Magandang huna-huna yun kaya bumalik kami sa baybayon. Doon kami buong araw. Kumain, kumanta, natulog at nag libang libang.

http://www.dataentryjobs.us/59116.html